De eerste dagen: warm

Na de lange vlucht, het was bijna vijftien uur aan een stuk vanaf Rome, landden we in Santiago. Gelukkig waren we al snel voorzien van ons inreis stempel en bij de bagage band lagen onze fietsen op ons te wachten. 

Het kost altijd even een uurtje voordat ze weer helemaal fietsklaar zijn, dan nog even langs de pin voor een stapeltje Chileense pesos en daarna stappen we op onze fietsen. 

Ik had met behulp van Google Earth een mooi paadje uitgezocht en de route netjes beschreven. De drukte van de stad zoveel mogelijk ontwijkend. Maar zoals wel vaker werd alles anders. Het kleine weggetje was opgeslokt door een grote bouwplaats en een voorman kwam ons in rap Chileensspaans heel vriendelijk uitleggen dat wat wij wilden echt niet mogelijk was. Jammer dan, we moesten langs de drukke autoweg richting Penaflor naar ons eerste AirB&B adres.

Dat was overigens een goddelijk plekje. We werden ontvangen met koele drankjes en aan de rand van het zwembad kregen we een kommetje verse meloen. Wat een ontvangst. Na een prima nacht slapen en een heerlijk ontbijtje stapten we op de fiets voor het volgende traject.

We hadden weer een boeking via AirB&B maar na hevig zoeken kwamen we waar we dachten te moeten zijn. Er was niemand behalve enkele honden. Chili is vergeven van honden in alle soorten en maten. 

Twee jochies van de buren trachtten ons te helpen en we besloten onze tent op te zetten bij het huis. Ook hier was weer een zwembadje, heel klein maar met fantastisch koel water. Tot onze verrassing kwamen even later de vriendin van de eigenaar en ene Pablo thuis en werd het alsnog een hele leuke avond. Zij rookten de nodige jointjes en wij genoten van de maté. 

Diego, de echte eigenaar van het huis kwam s'avonds laat en verontschuldigde zich voor het feit dat hij zijn berichten niet gelezen had. Het werd goed gemaakt met een heerlijk ontbijt en we kregen het aanbod van vriendschap voor het leven. 

We zijn nog maar kort hier in Chili maar de vriendschappelijkheid van de mensen valt voortdurend op. Altijd tijd voor een praatje en veel geduld om mijn steenkolen Spaans te begrijpen. 

We fietsen noodgedwongen steeds langs autowegen en die zijn best druk. Het vinden van kleine weggetjes valt wat tegen. Vaak zijn ze afgesloten met hekken. Ook is het ongekend warm met temperaturen tegen de 40° C. Dat maakt het fietsen zwaar. Ook een reden om de afstanden niet te groot te maken en voldoende tijd te nemen voor korte pauzes en tussen de middag een wat langere siesta. 

Vandaag is het zondag en genieten we van een rustdag aan het Lago Rapel op een echte Chileense camping met vrolijke en veel te harde Zuid-Amerikaanse muziek en de geuren van schroeiend vlees op de barbecue. 

Het leven begint hier laat, het avondeten start om een uur of elf s'avonds en duurt tot diep in de nacht. Dus het is de kunst om tussendoor de nodige slaap te pakken.