Boekarest

Ja als ik aan Boekarest dacht dan heb ik nog altijd de grauw grijze beelden van ruim dertig jaar geleden voor me. De tijd van Ceausescu en daar zie je inderdaad nog duidelijke restanten van in de vorm van megalomane bouwwerken waaronder het huidige parlement: Het grootste gebouw van Europa en, op het Capitool na, het grootste ter wereld. Een hele woonwijk is er voor plat gegaan. En er staan nog wat projecten in aanbouw, maar die zullen waarschijnlijk nooit meer worden voltooid. 

Maar je ziet ook de restanten van ver daarvoor. Meestal prachtige sterk bewerkte art deco gebouwen, paleizen, theaters, kerken, meestal uit de 19de  of begin vorige eeuw. Soms prachtig gerestaureerd, soms behoorlijk vervallen. Ziet er fantastisch uit. 

En het huidige Boekarest, het centrum bedoel ik dan,  is een levendig samenraapsel van leuke terrasjes, kroegjes, restaurants en wat er nog meer nodig is voor het mondaine leven. Alleen jammer dat de snelwegen dwars door de stad lopen en veel straten vol staan met aan beide zijden geparkeerd autoblik met weer een groot gehalte grote Duitse slagschepen die vaak met gierende banden door de bocht racen hier. Maar mijn vouwfietsje is nog heel dus ik ook.

Vandaag heb ik per fiets de stad doorkruist. En dan kom je door de nodige wijken met opeengepakte woonkazernes. Lijkt me slecht wonen in die oude gehorige door betonrot aangetaste flatgebouwen. Helaas was ik net te laat voor een rondleiding in dat eerder genoemde megalomane parlementsgebouw. Dus ben ik er maar even omheen gereden. Ja dat soort dictators komen blijkbaar tot steeds extremer ideeën als ze lang aan de macht zijn. Tot ze een keer hun hand overspelen. Ben benieuwd hoelang dictator P. te M. het nog gaat maken en of hij nog weet waar Waterloo ligt.

Toch maar goed dat ik uiteindelijk niet naar de Oekraïne ben gegaan. Ik dacht dat Lviv niet in de gevaren zone zou liggen maar zelfs dat is niet meer zeker. Hier in Roemenië merk je er verder niets van, in ieder geval niet hier in het restaurant waar ik net typisch Roemeens gegeten heb. Iets met gehakt in koolbladeren met room en polenta. Best lekker. 

Mijn verjaardag zit er weer op. Het was heel gezellig met mijn vouwfiets. En ik had weer het geluk dat ik nog een kaartje kon krijgen voor een concert in het heel bijzondere Atheneul Roman, het prachtige Concertgebouw in Boekarest. Het schijnt een onvoorstelbaar goeie akoestiek te hebben en wat mijn ongeoefend oor betreft was dat absoluut het geval. 

Morgen ga ik naar het verste punt van deze reis, naar Constanta aan de Zwarte Zee. Daarna de lange reis terug. Ik heb nog een week treinen voor de boeg.