Richting Hongarije

De laatste dagen vliegen voorbij. Van Boekarest reed ik in 2 1/2 uur naar Constanta. Eindelijk de zee, frisse zeelucht. Maar wel een beetje kaal zo buiten het seizoen. Ik maakte een lange strandwandeling en was zowat de enige op het strand. Het water was te koud en gelukkig had ik geen zwembroek bij me dus ik kon de verleiding weerstaan om het water in te duiken. En verder was er niet zo vreselijk veel te beleven daar dus ik vond het prima om een dag later de nachttrein naar Timisoara te nemen.

De trein schommelde door de nacht. Ik had een plekje in een 4-persoons slaap coupé dus dat was redelijk luxe. Iedereen ging al snel slapen dus ik ben ook maar vlug in het bovenste beetje geklauterd. Een uurtje voor aankomst werd ik wakker. Prima reizen zo.

Timisoara is de stad waar in december 1989 de opstand tegen het dictatoriale bewind van Ceausescu begon. Vanmiddag was ik in het Museum van de Revolutie en zag ik de beelden van het hele gebeuren, waarbij in het hele land helaas nog meer dan 1100 doden vielen. De jongste was ruim 2 jaar oud. Je moet het maar kunnen als soldaat. Hier in Roemenië is enige hoop dat Poetin met zijn huidige oorlogs geweld ook zijn hand overspeelt en dat de Russen zelf een einde gaan maken aan zijn bewind. We gaan het zien. 

Gisteravond ben ik toch nog een keer cultureel bezig geweest en zag ik een operette in het opera gebouw, aan het beroemde plein waar de beschreven revolutie begon. Het was een vrolijk gebeuren, jammer dat ik het niet kon verstaan maar ik heb er zelf maar een verhaal bij verzonnen. Het duurde tot ruim half 10 dus toen ik buiten stond waren de restaurants al aan het sluiten. In 10 uur is alles gebeurd hier. Gelukkig slaagde ik er nog net in een broodje shoarma te scoren.

Morgen pak ik de trein die me in een uur of zes naar Budapest brengt.