Rum als water
15 februari 2020 - Banes, Cuba
Een heel bijzondere eerste kennismaking met Cuba is dat het hier gemakkelijker is om een fles rum te kopen dan een fles drinkwater. Dus het is een beetje wennen.
De rechtstreekse vlucht met TUI vertrok keurig op tijd ondanks de hevige storm die bij vertrek al in Nederland huishield. Code rood en oranje was het gesprek van de dag en dan denk ik al gauw dat het wel een beetje mee zal vallen. Dat deed het niet echt geloof ik. Terwijl bij mijn broer een boom op het dak dreigde te vallen vlogen wij met een boogje om de storm heen. Zo arriveerden we via IJsland, Groenland, Canada en tenslotte Florida laat in de middag op de luchthaven van Varadero, vlakbij Matanzas. Snel de fiets weer fietsklaar gemaakt om te proberen voor donker nog bij ons eerste gasthuis (casa familiar) te zijn. Helaas bleek mijn achter derailleur tijdens de vliegreis ernstig verbogen maar met enig duw en trekwerk kreeg ik de boel weer redelijk in orde.
Matanzas stelt niet zoveel voor. Het was ooit een rijke stad, er werd heel veel geld verdiend met de suikerhandel. Ooit had Cuba een kwart van de wereld suikerhandel in handen maar dat is om verschillende redenen totaal ingestort. Enkele gebouwen, zoals de prachtige schouwburg, herinneren nog aan deze tijd. Verder bestaat de stad uit veel vervallen en soms half inelkaar gestorte bouwwerken. Vergane glorie dus.
Vlak voor vertrek kwamen we er achter dat de wind meestal Noordoostelijk is. Dus had ik een bus geregeld om ons zover mogelijk naar het oosten te brengen zodat we met de wind in de rug kunnen fietsen. Daarom begin het echte fietsen in Holguin, na een nachtbus van 12 uren vanaf Varadero. Even doorbijten maar daar worden we de rest van de tijd voor beloond hopen we.
Het Cubaanse leven is best wennen. Vooral de twee soorten geld, de CUC's en de CUP's, leidt tot de nodige verwarring. Twee verschillende vakjes in de portemonnee doet wonderen en anders helpen de Cubanen wel. De mensen zijn hier eerlijk en vaak vriendelijk. Je moet hier steeds vooruit denken wat betreft eten en water. Onderweg is er een beperkt aanbod. Gisteren vonden we eindelijk een tentje met drinken, de stoelen werden voor ons klaar gezet, maar toen bleek dat ze alleen diverse soorten rum hadden. En dat 'in the middle of nowhere'. Gelukkig zijn er ook hoogtepunten en vinden we heerlijke "refresco's", verfrissende sapjes met appel, sinaasappel of guyabe (of zoiets). Ijskoud en spotgoedkoop.
Er wordt redelijk veel gefietst op Cuba. In Varadero ontmoeten we Martin, een Oostenrijkse wereldfietser die door Rusland en Siberië, via Hawaii dwars door de VS in Cuba terecht kwam. Zijn grote droom na zijn vervroegde pensionering. Een dag na zijn laatste werkdag als leraar was hij vertrokken. Mooie kerel, vol met verhalen.
En vandaag nog een Canadees stel uit Québec, voor de derde keer in Cuba, elke keer een stukje. Zo doet iedereen het op zijn manier.
Het is heet hier. Zo rond de dertig graden maar nu, in een schommelstoel op het dak van ons gasthuis, waait een koele bries.
Morgen komt de eerste echte beproeving en moeten we 85 km overbruggen. Het gaat vast lukken. Mariët is supersterk. Ik kan het amper bijfietsen. Maar dat komt nog wel.
kijk al uit naar volgend verhaal!
Groetjes, ook van mijn moeder :-)!
Fijne voortzetting en houd me maar op de hoogte. Kus, kus samen en veel plezier.
Heel veel plezier en groetjes aan Mariet
Hartelijke groet, Hettie
Liefs uut Vries