Oostwaards

Het beviel me prima in Viseu de Sus en ik besloot nog wat te blijven. Vrijdag kon ik een goeie fiets lenen en reed naar het Manasteriu Moisei waar een oud houten kerkje staat uit de 13e of 14e eeuw. Er naast staat een nieuwere kerk, van binnen beschilderd met Bijbelse taferelen. Volgens iemand die het weten kan was dat de manier om de Bijbel goed te kunnen uitleggen. Net een stripverhaal. 

Wel een verademing om weer op een echte fiets te rijden. Zo'n vouwfietsje is handig voor de kortere afstanden en prima voor deze reis maar op een echte fiets rijd je heerlijk met plezier. 

Zaterdag had ik nog een hele dag omdat mijn trein pas tegen de avond vertrok. Een mooie gelegenheid om een dagje de toerist uit te hangen en ik besloot om de grootste attractie van dit stadje uit te proberen. De "Mocanita" is de laatst overgebleven stoomtreinlijn die nog commercieel in gebruik is. Een smalspoorlijn die normaal gesproken houthakkers en hout vervoert, diep het bos in tot de Oekraïnsche grens. Een groep enthousiastelingen heeft enkele stoomlocomotieven gerestaureerd en die rijden nu soms meerdere keren per dag met toeristen die dit nog een keer willen meemaken, zoals ik dus nu. Door de prachtige besneeuwde vallei kronkelden we langs het riviertje steeds verder het bos in. Onderweg een snackstop en op het keerpunt een warme grill en glühwein. En een zelfgebrouwen schnaps. Om me heen kijkend geloof ik dat iedere zichzelf respecterende Roemeen minstens een zak flaconnetje bij zich heeft. Lekker genieten. Viseu de Sus is vanwege deze trein beroemd in Roemenië, het trekt vaak honderden toeristen per dag. Volgens mij was ik de enige niet-Roemeen.

Gisteravond stapte ik op de trein naar Dej voor een overnachting en nu zit ik in de trein naar Suceava, in het noordoosten van Roemenië. Nog een paar uur te gaan. De zon schijnt, de sneeuw smelt.