Lublin

Reizend met de trein door het Poolse platteland merk je pas hoeveel lege ruimte er nog in Europa is. Eindeloze vlaktes en bossen domineren het landschap. Hier en daar een dorpje, vaak maar een paar huizen. Soms een stadje maar halverwege de reis van vandaag kom je door Warschau. En dat is wel groot.

Lublin is een oude stad. Zo'n 2 keer Groningen met 350.000 inw. en qua sfeer lijkt het er wel een beetje op. Veel studenten, veel kroegjes en eettentjes. Heel anders dan Kalisz waar het echt zoeken was naar een kroegje en wat je dan vond stelde nog niet veel voor.

Het centrum van Lublin is prachtig. Tenminste bij donker. Geen idee wat ik er morgen van vind maar vanavond is de binnenstad nog vrolijk in kerstsfeer. 

De volgende dag. En inderdaad, ook bij het ochtendlicht is het een mooi historisch stadje. Dat geldt met name voor het oude centrum. Je waant je honderd jaar terug in de tijd. Deels gerestaureerd en deels nog in communistische stijl. Prachtige 19 de eeuwse architectuur, helaas verfraaid met lelijke neon reclame van McDonald en consorten. Buiten het centrum, op weg naar Majdanek loop ik door de woonwijken met overwegend oude flats, woonkazernes, redelijk saai.

Majdanek is één van de vele concentratiekampen in Polen. En het was een hele beruchte plek waar maar weinigen levend uitkwamen. Een bijzonder beklemmend gevoel zelfs als je bijna 80 jaar na dato door de douches loopt waar honderdduizenden werden gedesinfecteerd in betonnen baden en vervolgens werden afgespoeld met afwisselend ijskoud en kokend heet water. Daarnaast de gaskamers met gaten waardoor het dodelijke Zyklon B naar binnen werd gespoten. Anderhalve minuut duurde het, dan was het gebeurd. 

Ik nam een kijkje in de barakken, ijskoud in de winter, waar nu foto's van slachtoffers hangen en multimedia voorstellingen het verhaal doen. Verhalen van kou, honger, wreedheid, dood. Een indringend verhaal en dan nog niet voor te stellen wat zich daar moet hebben afgespeeld. 

Ja dan kom je terug in de stad en om even te bekomen van de schrik drink ik een kopje cappuccino en neem er een lekkere brownie bij. Wat hebben wij het dan een stuk beter zelfs met onze pandemie perikelen.

Overigens heeft corona me wel een beetje in de wielen gereden. Morgen was mijn idee om door te reizen naar Lviv in de Oekraïne, hier op een paar uurtjes over de grens. Maar het risico om de Oekraïne niet weer uit te komen mocht ik onverhoopt positief getest worden was me te groot. Dus ik verzin wat anders. Daarover later meer.