Tussen de meren

San Martin de los Andes is een luxueus en toeristisch stadje in het Argentijnse deel van de Andes. We komen laat aan, het begint al te schemeren en de schemering duurt kort hier. De laatste paar honderd meter naar beneden gaat over een verschrikkelijk steil en slecht geplaveid pad naar beneden waar onze camping zou behoren te zijn. Maar zoals wel eens eerder, de camping is er niet of in ieder geval niet meer. 

Een vriendelijke politieman in burger helpt ons, doet zijn best om ergens een plekje te vinden. We mogen ook bij hem in de tuin maar dan moeten we het hele stuk weer omhoog en daar zijn we veel te moe voor. Uiteindelijk belanden we op een schitterend gelegen kleine camping aan het meer, dineren met een hele fles wijn en een halve zak zoute pinda's en vallen heerlijk in slaap. 

De volgende dag is het fietsen en tassen repareren. De enorme trillingen bij de afdaling hebben de nodige schroeven doen los rammelen waaronder een tas van Mariët en mijn voordrager. De tas kan ik zelf repareren maar voor een nieuw schroefje voor de drager moet ik naar de fietsenmaker. Op mijn vraag wat het kost krijg ik een zakje reserve schroeven toegeworpen. "Voor als de boel weer losrammelt" lacht hij ons toe en gaat verder met zijn werk. Mooie mensen hier.

Het fietsen door de bergen is zonder meer fantastisch. Het is hier ongekend mooi. Dit is de streek waar Maxima vandaan komt. We kwamen haar fietsende kok tegen die voor hun kookt als ze op hun ranch in Angostura zijn. Ik heb hem gevraagd hun de groeten te doen.

De tocht terug door de Andes verliep voorspoedig al moesten we toch wel aardig wat klimmen en liep de achtervelg van Mariët een scheurtje op. 

Gelukkig bleef de band in orde en konden we voorzichtig fietsend Osorno halen. Onderweg nog een prachtige overnachting achter een eco school. We mochten van een lokale boer een plekje zoeken en kwamen er achter dat we zelfs een warme douche en toiletten tot onze beschikking hadden. Dat is nog een wild kamperen. 

Osorno is een beetje een stad in verval lijkt het. Maar gelukkig zijn er wel drie fietsenmakers. En bij de eerste de beste hadden we beet. Een compleet nieuw 28" achterwiel. We waren er blij mee. 

Nog twee weken te gaan. De tijd vliegt. We genieten elke dag, elke dag is weer anders. Gisteren kwamen we een Rus op de fiets tegen. Bijzondere kerel, fietst in een kleine 3 maanden Argentinië en Chili rond. Had er al 7000 km op zitten en moest alleen nog even terug naar Buenos Aires, via Bariloche en dan over de pampas. In het dagelijks leven regelt hij militaire kostuums voor de Russische filmindustrie, fietsen is voor hem meditatie en het houdt hem van de drank af.

Van Osorno gaan we weer zuidwaarts. In de verte zagen we de schitterende conus van de Osorno vulkaan boven alles uit en we besloten er recht op af te fietsen. 

Wildkamperen in het lava zand aan de oever van het Llanquihuemeer. 's Morgens beginnen we de dag met een frisse duik in het koele heldere water. Daarna een bak van de overgebleven spaghetti van gisteren. Het leven is goed.