Elke dag is weer anders

Van Osorno gaat het op naar Puerto Montt. We sliepen in Osorno op een soort plankier met onze tent omdat er geen kamers waren. Dat ging prima, het was alleen een beetje improviseren omdat we geen haringen konden gebruiken.

De weg richting Puerto Montt is druk en vrij smal. En die heuvels zijn killing af en toe. Maar we belandden al vrij snel in de oude havenstad gebouwd tegen een bergwand. Bij Naviera Austral informeren we naar boottijden en reserveringen maar gelukkig, mensen en fietsen kunnen altijd mee. We hebben namelijk het plan om toch een klein stukje van de Carretera Austral mee te pikken voor we naar Chiloé gaan. En dan moeten we drie keer met een veerboot dus dat moet je een beetje voorbereiden. Maar dat gaat lukken. 

In Angelmo gaan we nog even vis eten op de vismarkt. 

In mijn herinnering van 20 jaar terug, toen ik daar af en toe met groepen kwam, een eenvoudige markt met allemaal eettentjes. Nu is het verworden tot een toeristen hotspot maar het heeft nog steeds wel charme. Ik eet een flink stuk zalm en Mariët een kom paila marina. Het ging er goed in. 

De lobo's (zeeleeuwen) liggen buiten te wachten op visafval en hoeven zelf niet op jacht. Ze zijn blijkbaar mensen gewend want ze laten zich geduldig fotograferen.

Als w verder gaan blijkt het toch te regenen. Het was al voorspeld maar voor gisteren. Onze regenjas en poncho is na enige tijd van binnen net zo nat als van buiten. Het is koud en de wind hebben we tegen. De heuvels zijn niet hoog maar op de grens van fietsbaar of net niet. Bij Mariët raakt tot tweemaal toe de ketting er af dus mijn handen zijn zwart en plakkerig. Afzien en misschien een voorbode van wat er kunnen verwachten als we de Carretera Austral ooit echt gaan fietsen. We horen wilde verhalen van fietsers die we tegen komen. 

Gelukkig is er dan zo'n cafeetje waar ze warme koffie hebben en komen we tegen de avond vermoeid op een camping waar we hartelijk worden ontvangen. De baas gaat met de auto met mij boodschappen doen en we mogen koken in de gezellige familie keuken. Ik maak nasi goreng à la manera Chilena. Het smaakt voortreffelijk en ook de Chilenen vinden het lekker. 

Gisteren genoten we van een rustdag. Lekker hier achter huis tussen de kippen, kalkoenen, ganzen, honden en het paard. 

Na 9 dagen elke dag fietsen hadden we het wel verdiend en de spieren konden wel wat hersteltijd gebruiken na de kou en regen de dag ervoor. Wel liepen we nog een stukje richting Andina Alerçe, een prachtig natuurpark hier maar het was te ver om het helemaal te bereiken.

En vanochtend werd ik wakker met ballonnen in de tent, de fiets versierd en een hele rits appjes. 

'60 jaar and still going strong'.Straks springen we weer op de fiets verder naar het zuiden. De Carretera Austral lokt.