Ijs te koop

We zitten ondertussen al weer aan de andere kant van Cuba. Het was fysiek niet haalbaar om van Santiago naar Havanna terug te fietsen dus we besloten om ons nog een nacht in de bus te zetten en in 14 uren trotseerden we de Cubaanse snelweg met alle gaten en kuilen die daarbij horen. Ze doen hier niet moeilijk over het meenemen van fietsen, die kunnen gewoon onderin de bus. Alleen het voorwiel moet er uit en het zadel eraf om ze wat kleiner te maken. Ging prima.

En dan word je wakker in het enorme Havanna. Een stad waar het er in eerste instantie toch wel wat  welvarender uitziet dan elders in het land.

Maar we besluiten om gelijk weer op de fiets te stappen om de stad uit te komen. We fietsen langs de boulevard waar het zeewater af en toe tot over de weg slaat. Een mooi gezicht, zolang je droog weet te blijven.

We sliepen de nacht in een illegale casa omdat er verder niets voorhanden was. In casas slapen is meestal erg leuk maar je logeert dan wel bij de rijkere Cubanen. Die kunnen het zich veroorloven om duurder te wonen, vaak hebben ze familie in het buitenland die hen helpt de zaak op te bouwen. De casa van afgelopen nacht was een niet officiële. De dame die het runde had het zwaar vertelde ze. Alleen met twee kinderen, man er vandoor, in een te groot en te duur huis wat ze gewoon niet kon betalen. Soms had ze gasten, Chinezen voor langere tijd. Die werken op het haven project en dat waren goud mijntjes volgens haar. Maar het onderhoud bleef er bij, nu was de waterleiding naar het verhuur deel kapot en de water tank lekte. Elke ochtend staat de beneden verdieping onder water. En ze kon moeilijk verhuren omdat het niet in orde was dus geen inkomen voor . Een vicieuze cirkel dus. Aan de andere kant had ze wel een werkster dus ja, helemaal begrijpen deed ik het niet. 

We fietsen nu van Havanna het westen in langs de noordkust richting Vinales en Pinar del Rio. Tot nu toe verrassend mooi hier. Dit is het gebied van de tabak maar we komen ook suiker plantages tegen. Langs de weg komen we veel Stadspark huisjes tegen, heel kleurrijk maar vaak super eenvoudig. Het ziet er wel fleurig uit. 

Alles bij elkaar is het best lastig om een indruk te krijgen hoe de mensen hier leven en met name overleven. De economie is niet te vergelijken met de onze. Als je om je heen kijkt zie je dan armoe? Iedereen ziet er tamelijk wel doorvoed uit, kinderen gaan naar school, medische zorg is gratis, er ligt weinig afval op straat. Er zijn ongetwijfeld landen waar het een heel stuk slechter toeven is. Aan de andere denk ik als verwende westerling natuurlijk ook dat een aantal zaken vooral veel handiger en beter kunnen. Vanmiddag zagen we mensen met een ijsje lopen. Dat wilde ik ook wel maar nergens was ijs te vinden. Een tweede meisje kwam langs met een grote conus. Ze wees naar een huis, nergens stond een bordje met "IJS te koop". Iemand kwam ons de weg wijzen en uiteindelijk zagen we het. Voor ons onbegrijpelijk maar hier kijken ze daar niet van op.

Nu op het einde van een lange maar prachtige fietsdag zitten we op het dakterras van onze casa. Eerst een ijskoud biertje, daarna een warme douche. En nu met een donsjack aan want het is koud hier, krijgen we een kop koffie van de huisbaas. Wij hebben het zeker niet slecht.