Warm en droog

De warmte slaat toe. Overdag temperaturen van 37°opC en we moeten een stuk over het asfalt. Gelukkig is het rustig qua verkeer maar we zweten ons een ongeluk om het even plastisch uit te drukken. Blijkbaar is het asfalt van goede kwaliteit want de banden lopen er niet in vast.

Het is vrijdag, begin van het weekend. Voor onze overnachting dachten we aan de oever van een stuwmeertje een rustig plekje te kunnen vinden in de buurt van Quines.

Maar als het weekend begint dan betekent dat ook de Argentijnen zelf er op uit gaan. Wij hadden het genoegen op een feestje van een dertigtal mannen terecht te komen. Ze zijn afkomstig uit Mendoza en San Luis en twee keer per jaar gaan ze gezellig op stap. We werden gelijk uitgenodigd en dat namen we graag aan. Erg leuk om te zien hoe ze met elkaar een maaltijd in elkaar zetten onder het genoegen van een koud biertje en andere vrolijke versnaperingen. Muziekje er bij, al met al een gezellige boel. Mariët dook op tijd de tent in, het was tenslotte een mannen feestje. Ik hield het iets langer vol.

Tijdens het eten aan een hele lange tafel sprak ik met mijn buurman over het leven in Argentinië. Wat het lastig maakt is de grote mate van onzekerheid, in economische zin. Het is een tijd best goed gegaan maar nu zijn veel mensen terug in de armoede terecht gekomen. Dat kan iedereen overkomen, daarvan ben je je bewust. Als je geld probeert te sparen voor mindere tijden, kan het zomaar zijn dat het niks meer waard is tegen de tijd dat je het nodig hebt. De inflatie is gigantisch. Twintig jaar geleden was een Argentijnse peso gelijk aan de US Dollar. Nu gaan er 300 in de dollar. Maar het leven heeft zeker ook mooie kanten hier. Een goede band met familie en vrienden. En een prachtige natuur en veel ruimte.

De mannen gingen door tot het licht was maar toen was mijn kaarsje al een tijdje uit.

Gisteren, zaterdag, was het ontzettend heet en daarom maakten we er een rustig dagje van. In de supermarkt kochten we twee liter koude yoghurt en dat ging er goed in. Na twintig kilometer kokend asfalt besloten we de schaduw te zoeken in een dorpje op het plein. Iedere stad of dorp heeft een centraal plein, altijd met bomen en vaak bankjes om op te zitten.  Van ons water konden we een flinke pot thee maken. Je kunt echt blijven drinken zulke dagen.

We slepen ieder steeds ruim 3 liter water mee en vullen bij waar mogelijk. Soms bij een estancia, een andere keer bij een cafeetje of een politiepost. Gelukkig kunnen we nog steeds aan water komen ook al ga je daar soms over twijfelen wanneer je onderweg een rivier moet oversteken. Die zijn stuk voor stuk kurkdroog. Dat lijkt niet veel goeds te beloven en de gewassen op de velden staan er ook niet echt florissant bij.

Tegen de avond gaan we weer richting de bergen. De Sierra de San Luis waar we nog een stukje van mee willen pikken. We eindigden op de camping van St. Franciscus van de Gouden Berg waar we 's nachts een flinke storm over ons heen kregen. Gelukkig hield de tent zich prima en de verwachte regen mogelijk met hagel bleef uit. 

De campingbaas vertelde dat het weer erg verandert en dat het veel extremer is dan voorheen. Waar heb ik dat vaker gehoord in de wereld? Ik herinner me het verhaal van een boer in West Afrika bijna tien jaar geleden die vertelde dat de moesson twee maanden te vroeg kwam en alles in de war raakte. 

Vandaag nemen we een rustdag. De wind is nog tamelijk hard en er staat ons een flinke klim te wachten. Dus dat kan ook morgen.