In de bocht

Na de tormiento van dinsdagnacht was de aardenweg mooi vrij van stof. Er viel meer te klimmen dan in eerste instantie gedacht maar daarna was het bergaf en belandden we in een dorpje van niks op een prachtig plekje in een park. Speciaal gemaakt voor ons leek het. 

De volgende dag gingen we verder naar beneden. Na de koffie in Salsacate steeg de temperatuur tot boven de dertig graden maar we hielden het tempo er in. Hoe harder je fietst, hoe koeler de wind. Vlak voor de camping waar we naar toe willen koop ik een ijskoude fles bier. Een liter. Op het moment dat ik hem van de toonbank pak besef ik dat de behulpzame dame de fles reeds heeft open gemaakt. Dus fiets ik met de open fles in mijn hand de laatste twee kilometer over een stoffig pad naar beneden. Dat gaat gelukkig goed, niks gemorst. Even later strijken we neer onder een boom en in de schaduw drinken we de fles leeg. De camping is er niet of in ieder geval onvindbaar.

Iets verderop vinden we een mooie open plek in de bocht van de rivier. Voor ons, aan de overkant, grazen koeien en paarden. We kleden ons uit en koelen onze warme lijven in het koele langzaam stromende water. Verderop zien we een gaucho (cowboy) op een paard samen met een paar honden de koeien en paarden door de rivier leiden. Wildwest pur sang. 

Vandaag is het vrijdag. Na een heerlijke nacht slapen, wassen we de resten van de maaltijd van gisteren af in de rivier. Dat gecombineerd met de ochtendduik en een bak havermoutpap is voor ons een goede start van weer een warme dag. Helaas ontdek ik vlak voor vertrek dat de achterband van Mariët plat staat. De vijfde lekke band. Weer een doorn die heel gemeen dwars door de anti-lek laag geprikt is. We proberen goed op te letten om niet door stekels te fietsen maar ze weten ons toch te vinden. Ondertussen word ik wel steeds bedrevener in het vervangen en plakken van banden en onze bovenarmen raken steeds gespierder om de bandjes weer tot ruim 4 bar op te pompen. Leuk is anders.

De tassen zijn weer gepakt, Mariët heeft ondertussen de tent opgerold. In de verte komt een grote kudde schapen naar de rivier gelopen. Het gras is groen door de vele regen van enkele dagen geleden. We gaan fietsen.

Tussen de middag pakken we een terrasje in Villa Dolores. Het menu van de dag ziet er goed uit en een liter koud cola zakt ook snel naar beneden. We dubben een beetje over de te vervolgen route, lekker makkelijk en vlak langs de autoweg? Of door de Sierra de San Luis? Dat is erg mooi volgens de lokale fietsenmaker maar leidt weer tot veel klimmen. Ik denk dat we gaan voor het laatste.