Rustdag

We zijn woensdag aangekomen in Junin de los Andes. Een outdoor stadje aan de voet van de Andes, vooral bekend bij forel vissers. We hebben besloten hier een paar dagen te blijven om het moe gebeukte lichaam de kans te geven even te herstellen. Het zijn zware dagen geweest over de slechte ripio wegen, het bergop en bergaf rijden en de wind die uit alle hoeken lijkt te komen. De soms harde windvlagen geven je af en toe een slinger naar links of rechts en daar kun je bijna niet tegen sturen. Je voelt spieren waarvan je nooit wist dat je ze had.  Hier in Junin is het relaxed. We staan op een eenvoudige camping met het schoonste toiletgebouw tot nu toe in Argentinië. Alleen daarom zou je al een dagje langer blijven. Maar we moeten ook weer eens een wasje doen, de fietsen een beetje schoonmaken en de kettingen smeren. De banden zijn al sinds Mendoza, 1200 km geleden, niet meer opgepompt en nog steeds behoorlijk hard. Hoe is het mogelijk. 

Een groot probleem, niet alleen voor ons maar ook voor veel Argentijnen, is het afval wat overal rond slingert. Thuis, in hun eigen huis, is het vaak brandschoon maar langs de wegen lijkt het of men het afval gewoon uit het auto raampje gooit. Af en toe zoeken we wat bij elkaar en fotograferen het met de App Litterati. Deze App registreert zwerfafval en probeert fabrikanten en autoriteiten te bewegen iets te doen aan de afval produktie en gebruikers van afval, dat zijn we allemaal, bewust te maken van het zwerfafval probleem.

Zo kun je zien dat we langs onze route een heel spoor van opgeruimd afval achterlaten. Maar helaas, het is maar het topje van de ijsberg. Tegenwoordig staan er vooral bij natuurgebieden wel steeds vaker borden met het vriendelijk verzoek om afval niet achter te laten en dat lijkt wel een beetje te helpen. 

Ook in de steden gooien veel mensen het afval gewoon op straat. Dit is minder zichtbaar want 's morgens vroeg zijn er mensen, meestal vrouwen, met bezems in de weer om de rommel op te ruimen.

Een ander probleem hier zijn de honden. Bijna iedere Argentijn heeft liefst meerdere honden zoals ik al eerder schreef maar daarnaast zijn er nog miljoenen zwerfhonden die zelf hun kostje bij elkaar moeten scharrelen. Zo was het vanochtend op onze camping weer een lekkere puinhoop van zwerfafval omdat de straathonden de vuilnisbakken hadden leeg getrokken. Gelukkig zijn de honden hier niet agressief. Soms rennen ze blaffend achter onze fietsen aan maar we zijn nog niet in onze fietskuiten gebeten. 

De kapotte rits van onze tent lijkt voorlopig gerepareerd. De lokale schoenmaker heeft de loper een beetje aangeknepen en de rits met alcohol schoon gemaakt. Volgens hem was er verder niets aan de hand. Ik hoop dat hij gelijk heeft maar zo niet dan zien we in Barriloche wel verder. 

Gisteren, vrijdag, maakten we een relaxte wandeling naar de basis van de vulkaan Lanin. Een 3700 m hoge conus, deels nog in sneeuw en ijs gehuld. We kwamen groepjes tegen die de top hadden beklommen, zover zijn wij niet gekomen. 

Omdat we geen zin hadden om te fietsen zijn we liftend heen en terug gereden. Chilenen waren zo vriendelijk ons mee te nemen. Sommigen rijden uren lang hierheen om in Argentinië goedkoop te tanken en boodschappen te doen. Het leven in Chili schijnt drie keer zo duur te zijn voor veel zaken. 

Het is leuk wanneer je wat langer blijft in zo'n dorpje als Junin. De mensen gaan je herkennen. We hebben ons eigen bakkertje en ons stamcafe waar we 's morgens koffie drinken en 's avonds een biertje drinken of een hapje eten. Bijna jammer om weer verder te gaan maar het zuiden lokt en het wordt hier steeds warmer.