Kleuren

Gistermorgen vertrokken we redelijk op tijd van de camping maar we moesten nog boodschappen doen en benzine halen voor mijn brander. Dat kostte de nodige tijd. In de kleine supermarkt vonden we nog een 'pan dulce', dat is een ronde kerstbrood gevuld met gedroogde vruchten en rozijnen. De kruidenier vertelde met trots dat zijn vrouw ze elk jaar zelf bakt en hij vond ze heerlijk. Daarna konden we weer op weg. Nog 15 km mochten we genieten van het asfalt, vervolgens is het ripio de komende ca 500 km tot O'Higgins. Volgens sommigen is het een slecht wegdek, anderen zeggen erg slecht. We gaan het zien. 

Het eerste stuk gaat in westelijke richting en uiteraard was de wind pal west. En hard met stormvlagen. Tussen de bergen giert de wind uit verschillende richtingen. We hadden soms moeite de fiets rechtop te houden en één keer werd ik letterlijk van de ene kant naar de andere kant van de weg geblazen en kon me nog net staande houden. Bovendien moest er weer eens stevig geklommen worden dus het werd weer een dag die je het gevoel geeft dat je 's avonds je warme prak echt verdiend hebt. 

Gelukkig nam in de middag de wind wat af en draaide meer naar noordwest dus dat ging beter.

We hadden twee Engelse mannen ontmoet en spraken af onderweg bij een verlaten huis te gaan kamperen. De mannen aten al enkele weken pasta met rode saus, elke dag weer. Dus onze risotto met verse groente werd graag gedeeld en geprezen. Het huisje stond zo te zien al een paar jaar leeg maar was nog een prima schuilplaats om ons uit de wind te houden. Wel vroegen we ons af hoe de mensen hier vroeger gewoond konden hebben. Het tochtte door de houten wandjes en de dunne ramen zullen ook weinig kou buiten hebben kunnen houden. In de lange winters kan het hier heel erg koud worden en de houtkachel moest waarschijnlijk dag en nacht gestookt worden om de vorst buiten de deur te houden.

We schatten hen iets ouder dan ons maar de ene bleek al 78 te zijn. Naar boven had hij het redelijk zwaar maar naar beneden ging hij als een speer. Fantastisch om te zien. Prettig gezelschap. 

Ook vandaag zagen we onze Engelse vrienden weer en na enkele goede glazen bier hebben we met zijn vieren uitstekend gegeten in een lokaal restaurant. Het was vandaag trouwens een makkelijke fietsdag. Goeie ripio deze dag. Wij vinden het natuurlijk al gauw goed omdat we het in Argentinië zoveel slechter gewend waren. En we hadden de wind van achteren. Leuke bijkomstigheid is dat het hier oogverblindend mooi is. We hebben getracht dat op foto vast te leggen maar de werkelijkheid is vele malen mooier. De kleuren zijn hier scherper omdat de lucht veel schoner is. Dat verklaart ook het helle hemelsblauw boven ons.

En als het donker is, dan is het echt aardedonker en schitteren de sterren veel feller dan in Europa, de maan staat er strak bij. Jammer dat ik niet meer kan ruiken maar ik merk dat de lucht fris en schoon is.

We zijn aangekomen in Rio Tranquilo. Een klein toeristisch dorp. De grote attractie hier is een bezoek aan de marmer grotten. Je kunt er met een rondvaart bootje of zelf met een kayak doorheen varen. Met de fiets is niet mogelijk dus dat slaan we maar over. Morgen weer zuidwaarts.