Buenos Aires

Het was relatief rustig op Schiphol. We kwamen aan op de fiets na een gezellige overnachting bij vrienden in Haarlem zodat we relaxed aan de reis kunnen beginnen. Het inpakken van de fiets hadden we nog niet verleerd en nadat we de grondstewardess hadden overtuigd dat de fiets volgens de regels was verpakt en een doos echt niet nodig was, werden we snel ingecheckt. We hoefden maar een uurtje in de rij voor de veiligheids controle dus we hadden uren over om nog wat dollars te halen en een broodje te eten. 

De vlucht met Air Europa verliep prima en de volgende ochtend om zeven uur lokale tijd kwamen we aan in Buenos Aires, verwelkomd door een lente zonnetje. We besloten met een taxi naar het centrum te gaan omdat je anders een flink stuk door armere wijken moet. Er zou kans op overvallen kunnen zijn hoewel mijn ervaring op de fiets me doet denken dat het wel een beetje meevalt. Met enige moeite pasten beide fietsen plus onze bagage en Mariët achter in de krappe station kar. Ik mocht naast de fors uitgevallen chauffeur zitten die volledig buiten adem was na deze inspanning. Hij slikte snel vier bloeddrukpillen weg en bracht ons veilig naar hartje Buenos Aires. Onze kamer was al beschikbaar, een goed begin.

De stad leek weinig veranderd al zie ik bij Puerto Madero nieuwe hoge kantoor- en woontorens. De eerste keer dat ik hier was is veertig jaar geleden. We lagen met ons schip in het oude vervallen haven gebied. Nu is het een en al trendy restaurants en luxe shopjes.  Een paar oude gerestaureerde havenkranen staan nog fier maar ongebruikt overeind.

Op het Plaza de Mayo zie ik geen 'dwaze moeders' vandaag. Ik weet niet of ze überhaupt nog elke week op het plein te vinden zijn. Een nieuw monument is opgericht om de recente corona doden te herdenken. Ook hier zijn veel slachtoffers gevallen.

De oude binnenstad zelf bestaat nog steeds uit gezellige oude cafeetjes, heel veel winkeltjes en kiosco's en vriendelijke mensen. Onze pinpassen doen het niet, gelukkig hebben we redelijk veel dollars cash dus we kunnen ons voorlopig redden. In het beroemde oude Café Tortoni genieten we van onze eerste Argentijnse lekkernijen, voor mij een lemon pie, die nergens zo lekker smaakt als hier in Argentinië.

Vandaag nog een dagje stad. Geld wisselen, een Argentijnse simkaart regelen en een beetje bijkomen. Morgen pakken we de boot naar Colonia in Uruguay en begint onze fietstocht echt.