Fin del Mundo

Fin del Mundo, het einde van de wereld. In het begin van onze relatie beloofde ik Mariët om haar mee te nemen naar het einde van de wereld, dat hebben we dus volbracht. Gelukkig is het niet het einde van onze reis en ook niet van onze relatie. We gaan gewoon door.

Twee dagen geleden reden we Ushuaia binnen. Eerlijk gezegd schrok ik wel een beetje. Ushuaia is in ruim twintig jaar veranderd. Er is zelfs een Barbershop. Ook andere gelikte winkelketens en restaurants hebben het vertrouwde gemoedelijke Ushuaia veranderd in een gewone stad. Auto's en busjes met toeristen zoeven door de straten. Drie grote cruise schepen liggen in de haven, duizenden mensen zwermen door de stad. Het oude Ushuaia is verleden tijd. Ik moet toegeven dat ik dat best jammer vind maar misschien word ik zelf gewoon ouder. 

Ook de eeuwige sneeuw is verdwenen van de bergen. De Glaciar Martial is miniem. Maar al wandelend langs het Beagle kanaal is het nog altijd genieten van de prachtige natuur. Een verlaten estancia, de Estancia Túnel, geeft een romantisch beeld van wat ooit was. Nu lopen er dagjesmensen met een grote koelbox hangend aan hun schouder. Op mijn vraag wat daar in zit is het antwoord "IJsblokjes" voor hun borrel bij de picknick. 

Gelukkig vonden we een leuke kleine camping, eco camping Kelenkeskes. En dat moeilijke woord heeft iets met indianen van vroeger te maken. Eerst waren we bij een andere camping maar die was gesloten. Gustavo was er aan het klussen en toen hij hoorde dat wij Nederlanders waren en we al pratend op Friesland kwamen werd hij helemaal enthousiast. Hij was opgegroeid in Très Arroyo's, een stad in de provincie Buenos Aires. Daar zat hij op school met Adema's, Zandstra's, Bergsma's en andere van oorsprong Friezen. Het is een Nederlandse kolonie waar overigens ook veel mensen met Deense roots wonen. Daar was hijzelf eentje van. 

Onze camping is nog volop in ontwikkeling. De eigenaar en zijn vrouw zijn ontzettend gastvrij en doen hun best om het ons naar de zin te maken. De eerste ochtend hier werden we wakker van brandweer sirenes die dichtbij stopten. Later bleek dat onze douche in brand stond. Iemand was vergeten de verwarmer uit te zetten en het plastic douche hokje was helemaal gesmolten. Gelukkig was de brand niet overgeslagen op de omringende bomen. Onlangs is nog een groot bosgebied door bosbrand verwoest. 

Eigenlijk wilde ik nog graag de oversteek maken naar Puerto Williams maar helaas vaart het bootje niet. Er zijn wat grens onenigheden tussen Chili en Argentinië en de grens is daarom gesloten. De enige mogelijkheid is om per helikopter te gaan maar dat wordt ons te gek. Erg jammer. 

Morgen gaan we naar het Nationaal Park om er twee nachten te kamperen. En we hebben bustickets geboekt naar Punta Arenas zodat we niet dezelfde weg en met tegenwind terug hoeven te fietsen.