Cerro Castillo

Een fort op de top van de berg. Daar lijkt het op een dat was de reden dat de Spanjaarden deze berg vroeger de kasteel berg noemden. Een imposant ongeslepen brok steen torent hoog boven het landschap uit. 

We kwamen er aan na een stevig klimmende route vanaf El Blanco. Ruim 80 km, veelal omhoog en deels zijwind maar later ook volop tegenwind. En het kan hard waaien hier. Vooral de zijwind kan verraderlijk zijn en je moet oppassen dat je niet door een onverwachte vlaag de weg op wordt geduwd voor een net passerende auto. 

Bij een uitkijkpunt op het eind van de route, vlak voor het dorpje Cerro Castillo waar de weg via een wirwar van haarspeld bochten vrijwel loodrecht naar beneden duikt kwamen we een Chileen tegen die helemaal lyrisch was over de pracht van dit gebied. Mooier dan Torres del Paine volgens hem. Dus bij aankomst op de camping besloten we om gelijk twee dagen te boeken om de volgende dag het gebied beter te verkennen.

En dat hebben we geweten. Na 7 km fietsen over een ruig stenig pad kwamen we bij de trail. We kozen voor een een stevige tocht van 24 km heen en terug. De eerste 12 km was vooral klimmen.

Ik schat dat we ruim 1000 m omhoog moesten. De route was geweldig mooi. We trokken min of meer rond de berg en kwamen uit bij de Laguna Duff, een ijzig bergmeer waar diverse kleine sneeuw velden in uitkwamen. We kwamen slechts enkele andere wandelaars tegen, een heel verschil met Torres del Paine waar je maanden tevoren voor moet reserveren.

De weg terug was het zwaarst. Bij het voortdurend afdalen komt het op de knieën aan en dan merk je ook weer dat het lijf er hard tegenaan moet. We hebben dus vandaag maar een extra rustdag genomen met als mooie bijkomstigheid dat het tweede kerstdag is natuurlijk. Dus vanochtend hebben we heerlijk uitgeslapen, eieren met spek als ontbijt en verder een relaxte dag gehad met een korte wandeling bij de camping.

Natuurlijk hebben we genoten van alle leuke gezellige en vrolijke kerstwensen uit Nederland en de wereld. Heel erg bedankt daarvoor. 

Nu zitten we te eten in het enige restaurant wat open is vanavond. We zijn ook de enige gasten. En er stond ook maar één gerecht op het menu dus dat was makkelijk kiezen. Volgens de baas wordt het morgen mooi fietsweer dus morgen stappen we weer op voor het vervolg traject.