Peninsula Valdez

Het schiereiland Peninsula Valdez is een groot natuurgebied voornamelijk bekend omdat in de zee eromheen veel zeedieren te zien zijn. Het schiereiland op zich bestaat voornamelijk uit  grasland of beter pampa's.  Het is een gebied zo groot als ⅕ x Nederland maar er wonen naar schatting nog geen 500 mensen. Hier en daar een estancia met voornamelijk schapen. Er lopen wilde paarden, guanaco's en nandoes.

Maar er omheen zwemmen er zeeleeuwen, pinguins, orca's, walvissen en dolfijnen. Jammer dat we net in het verkeerde seizoen zitten. Op zondag ochtend maken we een rit met een auto om er achter te komen wat er te zien valt. We tellen 8 pinguins en in de verte zien we enkele tientallen lobo's. Maar het was geen vergeefse rit. Onze ontzettend aardige chauffeur, Luciano, doet zijn best en vertelt iets over het leven op het schiereiland. Het enige dorpje, Puerto Piramides, bestaat uit louter toeristische bedrijfjes maar is wel gemoedelijk. Hijzelf komt uit Bariloche, een erg mooi gebied maar een toeristische hotspot. Hij geniet ze de rust en eenvoud  van het schiereiland.

Het zijn onze laatste kilometers op de fiets. Een kleine honderd heen en hetzelfde terug. We genieten nog een keer van de ripio en op een heel slecht stuk komen we de bulldozer tegen die zand op de weg schuift. Hij moet lachen wanneer we hem vertellen dat onze fietsen wegzakken in het zand en dat het geen doen is voor ons. Gelukkig is het grootste deel wel redelijk te fietsen.

Zowel op de been als de terugweg vinden we schitterende wildkampeer plekken. De verlaten stukken strand hebben we helemaal voor onszelf. 's Nachts genieten we van de sterren die glashelder aan de hemel staan en 's morgens na het wakker worden duiken we zo de zee in. 

De laatste dagen gaan hard. Terug in Puerto Madryn bakken we nog één keer pannenkoeken bij het strand voor we de bus in moeten. Alle etenswaren moeten zoveel mogelijk op. In Buenos Aires hebben we voor de laatste vijf dagen een AirBnB in de oude wijk San Telmo gehuurd. Daar ontmoeten we ook Durk en Grazia weer. Grazia is ondertussen al een of ander tango gebeuren aan het regelen. We zullen wel vreemd eenden in de bijt zijn wanneer we daar aankomen in ons reis kloffie op bergschoenen. Iets anders hebben we niet 

Gelukkig hebben we allebei ook zin om weer naar huis te gaan. Het is een prachtig avontuur geweest maar het is straks ook prachtig om iedereen weer in de armen te sluiten. Maar het zal voor Mariët wel even wennen zijn om het normale leven weer op te pakken. En ik? Ik ga weer wat nieuws doen. Voor BikeDreams (www bike-dreams.com) ga ik twee reizen doen. De eerste in Frankrijk, een fietsreis Parijs-Brest-Parijs en daarna in Spanje en Portugal, de Vuelta Iberica. Zelf hoef ik dan overigens niet te fietsen. We begeleiden met een team van 5 m/v een groep van ca. 40 fietsers afkomstig uit diverse landen. Het lijkt me een hele leuke klus en het is weer eens wat anders.

Maar eerst gaan onze fietsen in de grote vrachtwagen. Ze zijn drie dagen onderweg naar Buenos Aires. Wij gaan met de bus en dat duurt maar twintig uur.