Punta Arenas

De bus reis verliep uitstekend. Elf uur onderweg maar af en toe konden we twee keer de benen strekken bij de grensovergang en op de veerboot mochten we het dek op. We logeren in een AirBnB net buiten de stad.

We zitten op een bankje op het centrale plein, de Plaza de Armas, van Punta Arenas en genieten van een mager zomerzonnetje. We kijken uit op het grote monument ter ere van Hernando de Magallanes, de kapitein van het schip die als eerste Europeaan de zeestraat ontdekte die van de Atlantische naar de Stille Oceaan loopt. Die straat, Estrecho de Magallanes is naar hem vernoemd. Dat is al weer ruim 500 jaar geleden. Het monument staat er al meer dan 100 jaar, aangeboden tijdens het 400 jarig bestaan door rijke schapenboeren.

Hier vlakbij het plein staan nog enkele kapitale villa's die ook ooit bewoond werden door wolhandelaren uit de tijd dat de wol nog niet was verdrongen door kunststoffen. Toch jammer dat zo'n mooi natuurproduct als wol tegenwoordig niks meer opbrengt. De handel is tot bijna nul gereduceerd. Een beroemdheid destijds was Sara Braun, getrouwd met ene meneer Menendez de grondlegger van een imperium waar nu bijv nog de La Anonima supermarkten van over zijn. 

Als je over de teen van de soldaat wrijft dan kom je terug naar Punta Arenas zo wil het verhaal. Ik heb er 25 jaar geleden stevig op gewreven en ik ben er weer dus het verhaal lijkt te kloppen. 

Het is al weer de vierde nacht in Punta Arenas. Iets langer dan we hadden gedacht. Vandaag, vrijdag, bezochten we de oude villa van de familie Menendez Braun.Hij is deels nog in oude staat zodat je kunt zien hoe rijke mensen vroeger woonden. Het huis werd toen al verwarmd door middel van centrale verwarming die gestookt werd in de kelder. Het gebruikte tonnen steenkool per jaar om warm water en stoom door de pijpen te laten stromen. 

Over verwarming gesproken, we verbazen ons er hier vaak over hoeveel energie hier verspild wordt. Kachels die altijd branden staan soms naast de buitendeur die meestal openstaat. De huizen die nauwelijks of eigenlijk helemaal niet geïsoleerd zijn, worden opgestookt tot flink boven de 20⁰. Je zou verwachten dat gas en electriciteit hier ook kostbaar zijn maar ze hebben blijkbaar gas genoeg. Overigens kost benzine in Argentinië nog geen 30 cent per liter. Hier in Chili is het drie keer zo duur. 

We hadden het plan om in 3 of 4 dagen naar Puerto Natales te fietsen. Maar we hebben dan flinke wind tegen, het gaat richting windkracht 5. Dus vanavond hebben we onder het genot van een goed glas wijn bedacht dat we gewoon de andere kant op fietsen, richting Fuerte Bulnes en Puerto Hambre. Het lijkt een meer interessante en historische route. We kunnen dan later een bus nemen naar het noorden. We worden een beetje lui lijkt het maar na ruim 6500 km mag dat. 

Punta Arenas is nog steeds de prettige stad die het voorheen ook al was ook al hier ook veel veranderd.

Vooral ook het weer is veranderd, de zomers zijn kouder met veel meer regen, de warmere maanden hebben zich nu al verplaatst van januari naar zelfs november. Vanmiddag in het lunchcafe sprak ik even kort met een oceanograaf die zich zorgen maakte over de zich met steeds hogere snelheid terugtrekkende gletsjers. Vroeger liepen ze uit in zee, tegenwoordig moet je vanaf zee flink omhoog kijken om nog wat restanten van de gletsjer te kunnen waarnemen.