Een nieuw begin

"Einde van de wereld, als je je omdraait het begin van een nieuwe". Dat was een van de vele leuke reacties na het vorige verhaal. Inderdaad heel mooi om er zo naar te kijken, dus zo doen we dat. Vanavond gaan we ergens een lekker hapje eten en met een Beagle biertje proosten (Paul) op het nieuwe begin. 

We verblijven al weer bijna een week in Ushuaia. Vrijdag gingen we in de regen op de fiets naar het Nationaal Park ten westen van deze enorm uitgedijde stad. Na een flink stuk klimmen waren we verdwaald in een nieuwbouw wijk en moesten helemaal terug naar beneden om de juiste weg te pakken. Bij aankomst klaarde het op en samen met andere toeristen in busjes, auto's en op ronkende motoren gingen we naar het verste punt: Lapataia. Het park is prachtig, vooral na een uur of vijf wanneer de sliert bussen en auto's weer de andere kant op zijn gegaan.

Gelukkig is het op de wandelpaden nog vrij rustig omdat de meeste toeristen rond het info centrum en restaurant uit de bus stappen en wat foto's maken om vervolgens zo snel mogelijk het restaurant in te duiken waar de tafels voor hen geserveerd zijn. 

We kamperen aan de lagune. Wanneer we zaterdag ochtend wakker worden is het stralend weer en duiken we zo uit de tent het water in. Het water is ijskoud, dat is pas wakker worden. De wandeling die we daarna maken voert door het oude loofbos. Uiteindelijk komen we bij de grenspaal met Chili en we besluiten illegaal het buurland binnen te gaan voor de lunch op een omgevallen boomstam. 

's Avonds is het koud. Gelukkig vonden we nog een plek uit de wind om te koken. Daarna vroeg naar bed omdat we de volgende dag een stevige tocht bergop willen maken.

Helaas, op zondag morgen valt de regen op de tent en moeten we verplicht uitslapen. Het lokt niet om buiten in de regen te ontbijten en we besluiten om onze lunch die we mee de berg op zouden nemen, als ontbijt te eten. Lekker, zelf gebakken pannenkoeken met appel en rozijnen.

In de loop van de middag fietsen we terug naar de camping in de stad. De eigenaar en zijn vrouw verwelkomen ons als de verloren zoon (en dochter) met een dikke knuffel. Snel werd de houtkachel opgestookt en de douche aangezet. Zo werden onze koude voeten snel weer warm.

Morgen gaan we weer op pad. We hebben een bus geboekt die ons in 11 uren naar Punta Arenas gaat brengen. We hoeven dan niet met tegenwind dezelfde weg over Vuurland terug te fietsen. Het idee is om daarna door te reizen naar Puerto Natales en vandaar naar Torres del Paine. Eigenlijk willen we nog graag het door de regen gemiste deel van de Carretera Austral gaan doen en daarvoor moeten we een bus zien te vinden die ons naar Chile Chico brengt. Vandaar zouden we de ruim 800 km naar Puerto Montt noordwaarts kunnen fietsen. En daarna? Afhankelijk van de tijd die we nog hebben vullen we dat tzt in.