Lekker lopen

Al een paar dagen niets geschreven. Aangekomen in het Hongaarse Eger bleek mijn kamer een paar kilometer uit het centrum te liggen en half fietsend, half duwend kwam ik over een modderig pad met de vouwfiets bij een manege aan. Er was niets wat op een receptie leek, een paarden meisje had geen idee wat ik daar kwam doen. Maar gelukkig, een jonge man die aan kwam lopen riep zonder mijn naam te vragen "room number 3" en wees naar een trap. En inderdaad, ik liep naar boven en kamer 3 openbaarde zich. Overigens een prima kamertje. Er bleek alleen niets te eten in de buurt dus moest ik bijna 5 km terug naar Eger voor het avondeten. Dat diner was zeer de moeite waard en op de weg terug naar de manege kon ik mooi de overtollige calorieën er weer af lopen. Overigens bleek er ook een prima asfalt weg naar de manege te leiden. Wel zo makkelijk.

Eger is een romantisch art deco stadje. Uiteraard met een gigantische kerk, een theater en veel prima restaurantjes en cafeetjes. Helaas ook hier lukt het me niet om naar het theater te gaan. Geen voorstelling. Maar wat wel lukt is het maken van een prachtige wandeling door de omringende natuur.

Het was pittig, heuvel op en af over  hier een daar ruig terrein. Prima bospaden afgewisseld door paadjes waarvan ik me afvroeg of dat echt de route was. Soms was het dat ook niet en moest ik het pad weer opzoeken.

Moe kwam ik na ruim 26 kilometer bij het guesthouse waar de mevrouw me in het Hongaars vriendelijk maar enigszins vermanend toesprak. Gelukkig verstond ik er niks van, ik denk dat het er op neer kwam dat ik laat was en het eten wachtte. Ik werd direct aan tafel gezet, kreeg een flink bord pasta met vlees en daarna wees ze mijn kamer. 

Daar zat ik om zeven uur, niks meer te beleven en toen ik mezelf nog op een biertje wilde trakteren was de deur van de eetzaal op slot en geen mens te bekennen. Dus een goeie reden om lekker vroeg te gaan slapen. 

De volgende dag had ik nog een flinke tocht te gaan. Mijn benen waren stijf en de eerste paar uren na het ontbijt ging het voornamelijk omhoog. Naar beneden was het pad ijzig en één keer gleed ik lelijk uit. Maar gelukkig, niks kapot en mooi op tijd eindigde de tocht bij een warme kop soep, de favoriet van de ober, in Szilvasfarad. Hier vandaan bracht een prachtig oud treintje, eigenlijk meer een bus op rails, me terug naar Eger. 

Wat een voldoening zo heerlijk door de natuur te lopen. Het lijkt hier voorjaar te zijn. Niet overdreven warm maar het is droog en zonnig. 

Vandaag zette ik mijn railroad tour voort naar Debrecen. Ook weer zo'n prachtig art deco stadje, tenminste het centrum. Ik kan er van genieten, het geeft de stad een bijzondere sfeer. Helaas is mijn zorgvuldig uitgekozen wijntje hier in het café, waar ik dit verhaal schrijf, ijskoud. Dat hoort niet bij rode wijn in mijn ogen maar slechte rode wijn kun je op die manier acceptabel maken heb ik wel eens gehoord. Nou deze valt een beetje tegen terwijl Noord Hongarije zich toch graag presenteert als wijngebied. En het prachtige theater is in renovatie. Dus ook hier geen succes. Gelukkig vind ik een prima restaurant waar ik zometeen van een gegrilde eendenborst ga genieten. Je moet jezelf af en toe een beetje verwennen.

Morgen pak ik de trein naar Roemenië. Ik wil door het noorden, door Trans Sylvanië. Als ik Graaf Dracula tegen kom dan laat ik het weten.